$$$$$$$$بنا به درخواست یکی از دوستان$$$$$$$$

دخترک خندید و

                         پسرک ماتش برد !

                                                   که به چه دلهره از باغچه ی همسایه، سیب را دزدیده

باغبان از پی او تند دوید

                                 به خیالش می خواست،

                                                                        حرمت باغچه و دختر کم سالش را

از پسر پس گیرد !

                                  غضب آلود به او غیظی کرد !

                                                                                 این وسط من بودم،

سیب دندان زده ای که روی خاک افتادم

                                                   من که پیغمبر عشقی معصوم،

                                                                                     بین دستان پر از دلهره ی یک عاشق

و لب و دندان ِ

                     تشنه ی کشف و پر از پرسش دختر بودم

                                                                                  و به خاک افتادم

چون رسولی ناکام !

                              هر دو را بغض ربود...

                                                            دخترک رفت ولی زیر لب این را می گفت:

""او یقیناً پی معشوق خودش می آید !

                                               پسرک ماند ولی روی لبش زمزمه بود:

                                                                                  "مطمئناً که پشیمان شده بر می گردد !"

سالهاست که پوسیده ام آرام آرام !

                                       عشق قربانی مظلوم غرور است هنوز !

                                                                                 جسم من تجزیه شد ساده ولی ذرّاتم،

همه اندیشه کنان غرق در این پندارند:

                                                                این جدایی به خدا رابطه با سیب نداشت